با رفقا نشسته بودیم حرفی از استادم آیت الله احمدی به میان آمد راستش یه لحظه احساس کردم که شخصیتی سالها پیش از بین ما رخت بست و حرفی امروز نیست نقلی نیست عکسی نیست و این شاید جفا باشد...
بیش از دو سال در محضرش بودم که خلق و خوی زندگانی اش در ذهن ام حک شده است.شاید حضورم در محضرش بهانه ی خوبی برای بیان چند خاطره از ایشان باشد.

قبری که دفع بلا می کند
خاطره ای رو استاد برام نقل میکرد که بیانش خالی از لطف نیست.
می فرمود: روزی خبر آوردند که به شهر زنجان بیماری وبا آمده است.و مردم نگران از این خبر شدند.تا اینکه خبر به گوش یکی از علمای این شهر میرسد در جواب به آرامی میگوید تا زمانی که در این شهر قبر اشخاصی همچون آیت الله قارپوزآبادی هست هیچ بلایی به این شهر نمی آید.(نقل از آیت الله زین االعبدین احمدی)
موقعیت شناسی
درک نیازها و ضرورت
های زمانه، از ویژگی های دانشمندان موقعیت شناس است. آیت الله احمدی، مناسبت ها و
موقعیت های ویژه تاریخی را به خوبی درک می کرد و قلم و بیان خود را به این منظور
به کار می گرفت برای مثال پس از اتمام جنگ تحمیلی به سرعت وصیت نامة شهدای منطقه
خود را جمع آوری و به صورت کتاب نگاشت یا از آنجا که علمای هر شهری چشم و آئینه آن
شهر و منطقه محسوب می شود کتابی با عنوان علمای نامدار زنجان را تألیف نمودند تا
مفاخر شهر به گرده فراموشی نروند. [1]
[1] به نقل از شاگردشان (بهنام
محمدی)
امانت داری
یکی از ویژگی های
برجسته پژوهشگران صادق و متعهد، امانت داری است. کسانی که حاصل تحقیق و مطالعه ی
دیگران را به اسم پژوهش و تألیف به نام خود ثبت می کنند همواره رنجش اهل پژوهش را
بر می انگیزند؛ آنان بدون هیچ کوشش و رنجی کتاب سازی می کنند و این گونه
شهرت و نام می جویند.
آیت الله احمدی از
مؤلفان صادق و امینی بود که به ثبت پژوهش ها و تألیف ها و دستاوردهای دیگران اهمیت
بسیاری می داد. ایشان هرگاه از نوشتار یا گفتار فردی استفاده می کرد، نام فرد یا
کتاب را در پانوشت میآورد حتی اگر این نقل قول ها از شاگردانش بود. وی از دیگران
نیز چنین انتظاری داشت و بی توجهی آنان به این امر برایشان رنج آور و آزاردهنده
بود.
همنشینی با مردم
آیت الله زین العابدین احمدی برای همه ی مردم ارزش و
احترام قائل بود. در کوچه و خیابان به هر کس که برخورد می کرد در سلام کردن پیش
قدم می شد. حال همسایگان را بسیار مراعات می کرد و با مردم با ادب و احترام رفتار
می کرد. اگر کسی به او خدمتی کرده بود یا حقی بر گردنش داشت، همواره سپاس گزارش
بود و از او یاد می کرد. ایشان امر به معروف و نهی از منکر را اساس روابط خود با
دیگران قرار داده بود. اگر رفتار مثبت و ارزشمندی از کسی احساس می کرد وی را تحسین
می نمود. رفتار ایشان با همسایگان مسالمت آمیز و مهربانانه بود. «با همسایگان هیچ
درگیری نداشتند حتی اخیراً وقتی همسایه نزدیک منزل ایشان ساختمانی می ساختند اضافه
طبقه داشت، مدارا نمودند در صورتی که اختیار قانونی داشتند که شکایت نمایند
یادش گرامی،راهش پر رهرو باد